Dziwne rozmowy

Oto pierwsze opowiadanie z cyklu Konferencyjne przeróbki. To opowiadanie chyba nie jest,aż tak bardzo psychopatyczne jak pierwsze, ale dla bezpieczeństwa ulotka z opowiadania Bitwa na różne rzeczy nadal jest aktualna.

Georgia i Nira

Georgia weszła do ich wspólnego mieszkania. Od pewnego czasu do ich zwariowanej paczki doszła ich stara kumpela Cheery. Jednak nie spodziewała się, że zasta ją w ich domu. Jak zwykle bez stresowo robiła wszystkie czynności, bo w pracy JAK ZWYKLE miała urwanie głowy. Ruszyła do salonu.

- Yo! – rzuciła od progu, gdy ujrzała stara kumpele

- Hejo… - Cheery jak wryta zaczęła się gapić w jeden punkt za Georgią. Dziewczyna nagle zaczęła krzyczeć.

- Yy.. Mam się bać?!... Halo? Ziemia do Cheery!! – Georgia pomachała przed oczami kumpeli, jednak ta nadal krzyczała i nie reagowała.

„Cholera, zaraz mi bębenki pękną” pomyślała ruda, ale na głos powiedziała tylko – WTF?!

Lecz Cheery dalej prowadziła swoje dziwne i bardzo głośne wołania, które bardzo źle wpływały na stan słuchu Georgii. Zniecierpliwiona dziewczyna zmrużyła oczy i spode łba spojrzała na „Serek”, bo właśnie z serem kojarzyło jej się imię „Cheery”.

- Ogarnij się!

- Nira!!! Za tobą!!! – to było pierwsze porządne zdanie, jakie Georgia usłyszała, bo powrocie do domu.

- Yyy, co moja modliszka? – Georgia wyciągnęła swoją komórkę i sprawdziła jak się miewają jej modliszki w jej rezydencji. – Nie... wszystkie moje kochane modliszki są w swoim zoo.

A może to Al w czerwonych slipach, a może bez slipek?

Odpowiedź zawisła w powietrzu. Georgia powoli odwróciła się i spojrzała na Nirę, która o dziwo stała za nią.

- ZA MNĄ STOI ZMUTOWANA FRYTKA?! – z gardła Niry wydobył się okrzyk przerażenia.

- FRYTKODZILLA WRÓCIŁA! – zawtórowała Cheery.

Nira czym prędzej pobiegła do kuchni, o mało co nie przewracając Georgii. Wzięła Ketchup i schowała się pod łóżkiem, sofą... tym czymś.

- KOLEJNA?! Nie,  ja się na to nie piszę. Jeszcze mnie brzuch boli po takiej ilości... frytki. – Nira wykrzyknęła spod mebla. Georgia wlepiła wzrok na Nirę, a potem odwróciła się w stronę gigantycznego oprawcy swojej przyjaciółki. Wyglądał całkowicie jak frytka tylko, że miał chude frytkowe łapki i rączki, i dziwne oczka. Nira wyszła ze swojej kryjówki.

 - Chociaż z drugiej strony... - niczym McGyver Nira stworzyła z butelki keczupu pistolet. - Dobra... jestem gotowa… - i strzeliła we Frytkodzillę pociskami keczupowym... jak Lara Croft.

Georgia uciekła z pola wali i stanęła niedaleko Cheery. Gdy widzą tą zawziętą walkę zaczęły śmiać się jak głupie.

Nagle Frytkodzilla zionęła w Nirę pieprzem... . Dziewczyna szybko odchyliła się do tyłu jak Matrix, a jej peleryna (która pojawiła się tylko po to żeby efekt był większy) powiewała na wietrze.

-A okularki to co? – ruda wykrztusiła przez śmiech... Nagle na nosie Niry zjawiły się okularki.

- Harry Potter! – wykrzyknęła Geogia i zaczęła podskakiwać.

- Nie, Matrix. – poprawiła ją Nira.

- A właściwie Helena Potter.   – widząc spojrzenia swoich przyjaciółek a nawet Frytkodzilly poprawiła się – No to Helena Potter w stroju Matrixa i z bronią Lary Croft.

 Tymczasem Nira strzeliła na nogę Frytkodzilli keczupem i wrzasnęła: SUPERMOC! ...i zaczęła pożerać nogę Frytgodzilli.

- … i z głodem Draculi.. – dodała pospiesznie ruda.

- Od kiedy broń Lary Croft do keczupowa giwera? – Nira zapytała rudą między gryzieniem Frytkodzilli, a połykaniem kęsa frytki.  

- Cicho tam

Nagle Cheery dostał takiego olśnienia, aż jej ciało przeszył silny wstrząs.

- NIRA CZEKAJ!! Wzięłaś keczup kotlin!!... – dziewczyna wydarła się do niej.

- Nie z Hortexa… - wypaliła Georgia zanim Nira zdążyła zareagować.

- … a KECZUP KOTLIN RATUJE FRYTKI!! – dokończyła Cheery.

- Toż to przerażające!!! – wtrąciła się Georgia.

Nira spojrzała na odrastającą nogę Frytkodzilli.

- Wiedziałam że te dzisiejsze giwery to badziewia! Wracam do siedzenia przed kompem.

Nira jednym kopniakiem połamała Frytkodzille.

- … i z zainteresowaniami Niry, ale stworzyłaś wyrafinowana postać. – Georgia zerknęła na martwego stwora, a potem na swoją przyjaciółkę.

- Widzisz? Ja jestem artystką.

- Helena Potter w stroju Matrixa, bronią Lary Croft, głodem Draculi i zainteresowaniami Niry.

- Helena Potter... To mnie rozwala . – Nira wybuchła głośnym śmiechem i o dziwo Cheery również otrząsnęła się z szoku i również zaczęła się śmiać.

-I z umiejętnością rozwalania się na miliony kawałków. – dodała Georgia. - Dziwna umiejętność.

Wszystkie zaczęły się śmiać. Georgii zaczął boleć brzuch więc musiała usiąść w fotelu.

- JEB… Oooo, narysuję naszą bitwę z Frytkodzillą! – Nira podskoczyła z radości poczym dodała - Jak będzie mi się chciało.

- Ale pokażesz? – Georgia uśmiechnęła się złośliwie do Niry.

- Pokażę jak... Jak znajdę kabel od fona.

Po chwili Nira ruszyła do kuchni. Nastała jakaś dziwna cisza, która rzadko bywała w tym psychopatycznym mieszkaniu. Jednak nie trwała długo.

 - Fuck... Zaczyna mi serków brakować! – Nira zaczęła krzyczeć z przerażenia, tak więc mieszkanie znowu rozbrzmiewało swoimi naturalnymi dźwiękami. - Zostały mi tylko cztery! – dodała.

- Musze iść do biblioteki, zaraz! –tym razem krzyknęła Cheery. Georgia aż poskoczyła.

O dziwo Nira już się uspokoiła i zapomniała o brakujących serkach.  - Po co? - Zapytała.

-Po książkę! Książki są super!!! – jak zwykle odpowiedzi udzieliła wszechwiedząca Georgia.

- No nie, serio? A do biblioteki nie chodzi się przypadkiem po kanapki? Bo tak słyszałam. – Nira zrobiła minę niczym pani profesor. Georgia widząc to i słysząc o mało nie zachłystnęła własną śliną.

-To muis być kanpaka… znaczy biblioteka kanapkowa. – wykrztusiła, a Cheery zrobiła minę w stylu „WTF?!”. Jednak po kilku sekundach z gardeł Niry i Cheery znowu wydobył się śmiech: jeszcze bardziej naturalny odgłos tego porąbanego mieszkania.

- To muis byc kanpka- Georgia pokręciła głową - Wie może ktoś co to za język?- zachichotała.

- Pewnie Georgianowy albo Georgianowski. – Nira wypowiedziała swoje słowa prawie łamiąc sobie język. - Albo zepsuto- klawiaturo - wysyłano - na – batonikowski. – dodała.

Georgia niczym z procy wystrzeliła z fotela i zaczęła się radować.

- Kolejny wymyślony język na moim koncie... trzeba pobić Tolkiena!!

- *Jeb z fotela*  - wykrztusiła Nira i całkowicie zapomniała, że lodówka nadal jest otwarta, która cały czas spode łba gapiła się na Nirę i coraz głośniej krzyczała „Zamknij mnie!” swoim lodówkowym językiem, który był słyszany dla ludzi jako coraz głośniejsze pracowanie  owego sprzętu.

- Zepsuto – klawiaturo – wysyłano – na - batonikowski... Co siedzi w mojej głowie że takie cuś wymyślam?! – Nira stuknęła się otwarta dłonią o czoło, jednak uśmiech nadal pozostał na jej twarzy.

 - Georgia znowu odniosła sukces!!- ruda znowu zaczęła skakać po salonie jak głupia.

- To ja zaraz wracam – rzuciła Cheery i wziąwszy kurtkę wyszła z Domu Wariatów.

Dopiero po chwili lokatorki zdały sobie sprawę, że ich gość polazł do biblioteki. Nira ku wielkiej radości lodówki, wreszcie ją zamknęła, a Georgia zaczęła serwować po necie na swoim tablecie.

 - Na Antarktydzie odkryto piramidy!!- wykrzyknęła.

 - A na Saharze spadła 3-metrowa warstwa śniegu i teraz jest powódź! – zawtórowała jej Nira, która z serkiem wygodnie rozsiadła się na kanapie i założyła sobie słuchawki na uszy.

- Toż to cud.

- I'm trying to keep my cool, I know it shows… If I could say what I want to say, I say I wanna blow you... Away  - zaśpiewała Nira.

- Dziiwny jeeest ten świaaaaaaaaaaaaaaaaaaat!! Świat wielu spraw!! Pierwsza piosenka, która mi do głowy przyszła- Georgia zachichotała, ale Nira raczej jej nie słuchała bo dalej śpiewała swoje piosenki.

- You try your bes but it's not quite there… - nagle Nira rozpoczęła śpiew na całe mieszkanie. - Srutututu, srutututu, na bazarze są majtki z drutu

Georgia wybuchła jednym z najdziwniejszych śmiechów jakie można słyszeć. Nirze nawet głośna muzyka nie przeszkadzała, aby usłyszeć ten śmiech.

- Jeb z fotela. – skomentowała.

Po krótszej chwili oby dwie znowu się uspokoiły i znowu zapadła jakże upragniona cisza tego mieszkania.

- Co robimy?

- Eee... Śpiewamy o majtkach z drutu? –zaproponowała Nira.

- Nie wiem czy mi się chce.

- No dawaj... Srutututu, srutututu, majtki z drutu, majtki z drutu. –ponagliła rudą Nira poczym parsknęła śmiechem.

- Majteczki są w kropeczki- zanuciła Georgia. - Nira nic nie wspominasz o... Juniorze!

Dziewczyna nie raczyła odpowiedzieć i rozpoczęła śpiew piosenki najgorszej z najgorszych.

- Biedroneczki są w kropeczki i to chwalą sobie, u motylka plamek kilka służy ku ozdobie.

Wiesz co, jak jeszcze byłam taka mała, że jeździłam w wózku babcia mi tą piosenkę śpiewała, cud że ja pamiętam.

- A ja tylko wiem, że majty są w grochy.

Nira parsknęła śmiechem i zdjęła słuchawki z uszu.

- A co do Juniora... On się wstydzi kiedy o nim wspominam.

- Ale Zyguś go tak uwielbia.

- Junior właśnie zajada krakersy, a co? 

- Ale w ogóle o nim nie gadasz... a Zyguś go wręcz kocha.

- No bo Junior zrobił sie ostatnio grzeczny. Ale to chyba zaczyna przemijać bo właśnie mnie gryzie w nogę.

Nira spojrzała na swoją nogę, a Georgia podążyła za jej wzrokiem. Miś koala jak głupi targał i gryzł nogawkę Niry. Ruda pobiegła do pokoju po MP3 i włożywszy słuchawki na uszy zaczęła słuchać muzy. Nagle do mieszkania wpadła Cheery, ale Nira i Georgia nie zauważyły tego, bo słuchały na cały vol muzyki.

-Everdream of meeeeeeee-eeeeeeeeeeee – zanuciła Georgia.

- Keep going, and never back down...-przedrzeźniła ją Nira.

- ...Nemo my name forevermore… .Kolejna piosenka jakby co. – zachichotała.

- Nemo się znalazł! Georgia go znalazła juz drugi raz! –Nira podskoczyła i przez przypadek wystraszyła Juniora.

- Nemo sailing home… Nemo letting go… .

- Zaraz wracam idę do tej biblioteki! – krzyknęła Cheery i znowu wyszła.

- To gdzie ta biblioteka jest, jak jeszcze do niej nie doszłaś?! A tak poza tym… biblioteki to ZUO, szczególnie gdy są wredne babaska. – Georgia wyciągnęła z uszu słuchawki i zaczęła swój dziwny wykład.

- Babaksa? 

- Papadwanizm sie rozwija. Jupi! – radość Georgii nie miała granic.

- Zaraz wracam. Idę do biblio... Tfu, do kibelka. – Nira wstała i poszła do łazienki.

- Dyć to pikno wiadomość jest. – Georgia rzuciła za Nirą.

Gdy wróciła, ruda szybko dodała:

- Ale, nie to że idziesz do sracza tylko to, że papadwanizm się rozwija.

- Do sracza...? – Nira wybuchła śmiechem i padła na kanapę.

- Nooo. Chyba, że wolisz Wujka Cezara.

- Taaak... Bo to piękna wiadomość, powinni rozwiesić to na transparentach: Nira idzie do sracza! 

- Albo Wolno Cedzić- Georgia skrzywiła się ze śmiechu - Ale mi chodziło oto, że papadwanizm się rozwija, ale mnie wyprzedziłaś.

- Nie... To znaczy Władcy Cału. JEB z fotela.

- Jeb  z krzesła.

- Ja zaraz padnę... Musimy gadać o kiblu?!- Nira spojrzała na ruda i znowu wybuchła śmiechem.

- Nieprawda... bo to jest Wytwórnia Czekoladek! Jeb z krzesła.

- JEB.

- Byłaś w wytwórni czekoladek?- Georgia uspokoiła się i spokojnie spojrzała na Nirę.

- To zależy w jakim sensie. Dobra, koniec gadania o WC cokolwiek to znaczy! 

- Mam na mysli domowego toi-toi'a.

- Ale mój Tot-toi jest większy. – obruszyła się NIra

- Chwila replay! To jest Wolność Czadzenia.

- Szczególnie jak ktoś tam pójdzie po wypiciu szklanki mleka i zjedzeniu ogórka kiszonego... Wtedy cały dom jest zaczadzony. Ale mamy tematy do rozmów... . – Nira pokręciła głową.

- Tak i pójdzie do Wychodka Centralnego.

- Kurde... Szkoda że nie ma tu Cheery albo Amber !

Po chwili dziewczyny się uspokoiła i Nira włożyła jedna słuchawkę do ucha i zaczęła swoje piękne karaoke.

- Girl you know I'm lovin your, lovin your style... .

- PKP - Polski Karłus Pospolitus. – rzuciła Georgia. Nira słysząc to nie dała za wygrana.

- SLD- Skorumpowane Leniwe Dziady.

- PIS - Potwory i Spółka!

- PiS- Paranoja i Smoleńsk. –Nira zaśmiała się, aż jej słuchawka wypadła z ucha.- PO- Profesjonalne Okradanie .

- WC - Wyzwolenie Cierpiących.

Nira popluła się własna śliną spowodowane jak zwykle nagłym wybuchem śmiechu.

- Taaa... Staną się lżejsi. Jeb z fotela.

Georgia i Nira śmiały się jak głupie, tak więc jak Cheery wróciła zastała ich płatających ze śmiechu. I znowu Dom Wariatów rozbrzmiewał swoimi naturalnymi odgłosami.

The End.